Τα υλικά που χρησιμοποιούμε για την σκέψη μας είναι τα παιχνίδια πολέμου(war games) με προβολές στο παρελθόν, στο παρόν, και στο μέλλον. Εναλλάσσοντες
οπτικές γωνίες, τοποθετούμε τον εαυτό μας σε διαφορετικά στρατόπεδα και
διαφορετικούς τόπους, με διαφορετικές στρατιωτικές δυνατότητες, και προσπαθούμε
να βρούμε λύσεις σε πολύπλοκα αμυντικά προβλήματα του σύγχρονου Ελληνισμού.
Σε ένα υποθετικό πολεμικό σενάριο, αν ήμασταν στην θέση του Ιράν, το
ερώτημα είναι πώς σταματάμε τα B-2 stealth βομβαρδιστικά;
Προφανώς δεν περιμένουμε να φτάσουν πάνω από τον Ελληνικό εναέριο χώρο. Τότε είναι πολύ αργά. Θα ενεργοποιηθεί η τελευταία γραμμή αμύνης, τα αντιαεροπορικά, αλλά το αποτέλεσμα δεν πρέπει να εξαρτάται από την ποιότητα και την ποσότητα των αντιαεροπορικών μας δυνατοτήτων.