Τα μεγάλα και ισχυρά έθνη δεν φυτρώνουν σε κάποιον κήπο. Ατσαλώνονται μέσα
στην φωτιά του πολέμου και των εθνοκοινωνικών αγώνων.
Όταν γύρω σου επικρατεί το χάος, πρέπει να επιβάλλεις την τάξη, με κάθε
μέσον.
Όταν οι προδοτικές ψευτοελίτ σε καταδικάζουν στην ανέχεια ταυτιζόμενες με τον οχετό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, κηρύσσεις οικονομικό πόλεμο μέχρις εσχάτων.
Τώρα οι ΗΠΑ θέλουν το ΝΑΤΟ να επεκταθεί και στο Αζερμπαϊτζάν. Ήδη ο δυτικός συνασπισμός έχει στοχοποιήσει την Αρμενία για προσάρτηση. Αν ο πολυπολικός κόσμος δεν αντιδράσει στρατιωτικώς προκειμένου να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ στον Καύκασο, η Ευρασία θα εγκλωβιστεί σε έναν τυφώνα πολεμικών συγκρούσεων.
Η παρηκμασμένη Δύση έχει μία μόνον ικανότητα, να οικοδομεί συμμαχίες. Αυτό λείπει από τον πολυπολικό κόσμο. Υπερτερεί σε δημογραφική, πολιτισμική, και οικονομική ισχύ, αλλά μειονεκτεί σε συμμαχική ισχύ.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διπλωματική ανοησία από το να συζητά η Ρωσσική
ηγεσία με τον Τράμπ για το ποιά εδάφη θα κρατήσει και ποιά θα επιστρέψει στην
Ουκρανία. Η συζήτηση πρέπει να ξεκινά από την πλήρη αποχώρηση των ΗΠΑ από την
Ευρώπη και την διάλυση του ΝΑΤΟ.
Το φαινόμενο της αγκυρώσεως (anchoring effect), είναι μία γνωστική προκατάληψη. Τα άτομα βασίζονται υπερβολικώς στην πρώτη πληροφορία που συναντούν (η «άγκυρα»), ήτις επηρεάζει σημαντικώς τις διεθνείς σχέσεις, ιδιαιτέρως στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις.
H πρώτη πληροφορία μετατρέπεται σε ισχυρή εντύπωση, και αγκιστρώνεται στην μνήμη του υποδοχέως διαμορφώνοντας συμπεριφορές, αντιλήψεις, συναισθήματα.
Μία πτυχή της Μικρασιατικής Ελληνικής στρατηγικής είναι να ενισχύουμε πολιτικά κινήματα εντός της Τουρκίας τα οποία αγωνίζονται καθημερινώς κατά του νεο-οθωμανισμού και του κεμαλισμού. Χωρίς την αποδόμηση του εχθρικού καθεστώτος, θα πολεμάμε πάντα έναν ισχυρό εχθρό. Εμείς θέλουμε έναν εξαιρετικώς αδύναμο εχθρό.
Ήτοι, εκτός από την γεωπολιτική και στρατιωτική διάσταση του προβλήματος με την Τουρκία, δεν έχουμε ασχοληθεί σοβαρώς με την ιδεολογική και πολιτισμική διάσταση του προβλήματος.
Άλλη μία κρίση κλιμακώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο κατασκευασμένη από την
δυτική ηγεμονία. Ο υπαγορευμένος αφοπλισμός της Χεζμπολλάχ θα οδηγήσει σε νέο
εμφύλιο πόλεμο τον Λίβανο. Γαλλία και ΗΠΑ προσπαθούν να ξανα-μετατρέψουν τον
Λίβανο σε δικό τους προτεκτοράτο.
Η Ελλάδα πρέπει να υποστηρίξει διπλωματικώς και υλικοτεχνικώς όσες πολιτικές δυνάμεις στον Λίβανο συντάσσονται με το πολυπολικό στρατόπεδο. Πρέπει να αυξήσει την παρουσία της στον Λίβανο και να απελευθερώσει τον λαό του από κάθε επιρροή δυτικών δυνάμεων.
Ο Ζελένσκυ δήλωσε ότι η Κριμαία (Ταυρίς) είναι στρατηγικό σημείο για την
Ουκρανία, διότι όποιος ελέγχει την Κριμαία ελέγχει την Μαύρη Θάλασσα (Εύξεινο
Πόντο). Και δεν πρόκειται να αποκηρύξει την διεκδίκηση της Κριμαϊκής
χερσονήσου.
Σήμερα η Κριμαϊκή χερσόνησος ελέγχεται από την Ρωσσική ομοσπονδία. Από τώρα η Ελλάδα πρέπει να προβάλλει τις δικές της εδαφικές αξιώσεις στην Ταυρίδα. Είτε με ιστορικά, είτε με πολιτισμικά, είτε με εθνολογικά επιχειρήματα, είτε με δημιουργικούς γεωγραφικούς συλλογισμούς. Πάντως με οιοδήποτε πρόσχημα, εδραζόμενο οπουδήποτε, ακόμη και στον πολιτικό παραλογισμό.
Όσοι πολίτες αφελώς πιστεύουν ότι το μισελληνικό καθεστώς θα καταρρεύσει
υπό το βάρος των πολλαπλών σκανδάλων, λησμονούν ότι εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα και
στην Ευρώπη τα καθεστώτα εργάζονται πυρετωδώς για την εισαγωγή νέων εκλογικών
σωμάτων.
Αντιμετωπίζουν τους εκλογείς όπως τις ντομάτες: Έχουμε έλλειψη ψήφων από
γηγενείς; Και λοιπόν; Ας κάνουμε εισαγωγή αλλοεθνών. Φθηνότερα θα μας έρθει.
Όταν αυξάνεται η εγκληματικότης και συμβαίνουν τρομοκρατικές ενέργειες εξ αιτίας των εισβολέων, το υπερεθνικό καθεστώς που έχει επικρατήσει στην Ευρώπη δεν σκέπτεται όπως ο περισσότερος κόσμος. Σκέπτεται με όρους κόστους-οφέλους.
Η διεκδικητική Ελληνική εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να είναι αποκομμένη
από την Ελληνική καθημερινή προπαγάνδα προδιαμορφώσεως του ιστορικού μας
μέλλοντος. Αυτό επιτυγχάνεται με τηλεοπτικές σειρές που θα αποσκοπούν
στην απευαισθητοποίηση της Ελληνικής κοινής γνώμης σε γεγονότα που σήμερα
θεωρούνται αδιανόητα.
Πχ τηλεοπτικές σειρές τοποθετημένες χρονικώς στο μέλλον όπου δείχνουν την Σμύρνη Ελληνική. Έτος 2040, Ελληνικές οικογένειες κάνουν περιπάτους στην (απελευθερωμένη) Σμύρνη, Ελληνικές εταιρείες ανθίζουν στην Σμύρνη, ο Έλλην δήμαρχος της πόλεως εκφωνεί λόγο στην κεντρική πλατεία, και όλο το σκηνικό εκτυλίσσεται στα απελευθερωμένα Μικρασιατικά παράλια.
Παράδειγμα Ελληνικής διπλωματικής συμπεριφοράς εν σχέσει με τους προσκυνημένους των "ήρεμων νερών":
Τούρκος πολιτικός, Ομέρ Τσελίκ: "Ας θεωρηθεί το Αιγαίο λίμνη ειρήνης. Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην μπορούμε να λύσουμε μέσω της διπλωματίας".
Ελληνική διπλωματική απάντηση: "Ας θεωρηθεί ο Σαγγάριος, ποταμός ειρήνης. Δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην μπορoύμε να λύσουμε μέσω της διπλωματίας." Αμέσως μετατοπίζουμε την "ειρηνευτική" γραμμή από το Αιγαίο, στην Μικρασιατική ενδοχώρα.
Την μεγαλύτερη ζημιά στην Ελλάδα την κάνει η ψευτοελίτ των δήθεν
μορφωμένων, των δήθεν αξιωματούχων σε όλους τους τομείς. Στρατιωτικοί,
γεωπολιτικοί αναλυτές, οικονομολόγοι, πολιτικοί, κλπ.
Κάθε φορά που θέλουν να αναλύσουν ένα Ελληνικό πρόβλημα, προϋποθέτουν
σιωπηρώς ότι πρέπει να λυθεί εντός της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ.
Είναι να σαν ισχυρίζεται ένας στρατιωτικός ότι οι γνώσεις και οι ικανότητές του περί τα στρατιωτικά ζητήματα περιορίζονται εντός ΝΑΤΟ. Εκτός του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να υπερασπιστεί την Ελλάδα. Είτε διότι δεν έχει την κατάλληλη εκπαίδευση, είτε διότι έτσι του έμαθαν στην σχολή.
Η επικείμενη συνάντηση μεταξύ Πούτιν και Τράμπ πρέπει να επικεντρωθεί στην διάλυση του ΝΑΤΟ, και όχι στην ανακωχή στο Ουκρανικό μέτωπο. Ο πολυπολικός κόσμος δεν πρέπει να επιτρέψει στον δυτικό συνασπισμό να στρέψει τα πυρά του σε άλλο μέτωπο.
Aλλιώς θα πρέπει να συνεχιστεί ο πόλεμος. Δεν υπάρχει μέση λύση. Αν η Ρωσσική ηγεσία αποδεχθεί μία προσωρινή ανακωχή με αντάλλαγμα την άρση των δυτικών κυρώσεων, θα έχει προδώσει τις θυσίες του Ρωσσικού λαού και των χωρών που στάθηκαν στο πλευρό της Ρωσσίας, και υπέστησαν κυρώσεις. Το Ουκρανικό ζήτημα είναι τριτεύον. Ο στρατιωτικός κίνδυνος εκ της συλλογικής Δύσεως είναι το πρωτεύον.
Αν και ο άμεσος εχθρός είναι η Τουρκία, το θεμελιώδες πρόβλημα ασφαλείας
της Ελλάδος είναι το ΝΑΤΟ και η υποδούλωση στην ΕΕ. Πρέπει να απελευθερωθούμε
από την ευρωπαϊκή τυραννία που κρατά υπόδουλο το Ελληνικό Έθνος, να διαλύσουμε
το ΝΑΤΟ, και να συμπήξουμε διμερείς συμμαχίες.
Μόνον με το δικό μας πλέγμα ελληνοκεντρικών αμυντικών συμμαχιών θα μπορούμε
να συντρίψουμε τον οιονδήποτε εχθρό. Η Ελλάδα έχει ανοικτούς λογαριασμούς με
την δυτική ηγεμονία.
Η παγκόσμια δύναμη ενός κράτους δεν μετράται μόνον με βάση τους διαθέσιμους
στρατιωτικούς πόρους. Είναι σχετικώς εύκολο να μετρηθούν τα όπλα, η
οικονομική παραγωγή, και οι τεχνολογικές δυνατότητες. Αλλά δεν είναι εύκολο να εκτιμηθεί η οργανωτική
ικανότης, η αποτελεσματικότης της κυβερνήσεως, και το ηθικό.
Επιπλέον η δημογραφική ισχύς παίζει
τεράστιο ρόλο. Μιμούμενοι τους αυτοκτονικούς Ευρωπαίους, έχουμε εγκαταλείψει ένα
από τα θεμέλια της κρατικής ισχύος, την δημογραφική ευρωστία.
Τέλος για την μέτρηση της κρατικής ισχύος, το εύρος και το βάθος των
συμμαχιών του κράτους παίζουν καθοριστικό ρόλο. Όντας εγκλωβισμένοι στην Δύση
δεν κτίζουμε το δικό μας δίκτυο συμμαχιών εκτός Δύσεως, κάτι που θα αποβεί
μοιραίο για τον Ελληνισμό.
Όσοι λένε να παραμείνουμε εντός δυτικού στρατοπέδου, μαχαιρώνουν την Ελλάδα
πισώπλατα διότι της απαγορεύουν να κτίσει το δικό της δίκτυο αμυντικών
συμμαχιών με βάση τις δικές της ανάγκες ασφαλείας.
Ως Έλληνες ορίζουμε τα στρατηγικά μας συμφέροντα με διαφορετικό τρόπο από τους Ευρωπαίους. Επιλέγουμε την εθνική ανεξαρτησία σε συνεργασία με τον πολυπολικό κόσμο από τον εναγκαλισμό με την δυτική πανώλη.
Εξ αιτίας του Τράμπ, Ινδία, Κίνα, και Ρωσσία αναπτύσσουν έναν νέο Ευρασιατικό άξονα, όστις έχει την δυνατότητα να διαμορφώσει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Από την στιγμή που ο Τράμπ έκανε στροφή και ευθυγραμμίστηκε με την ΕΕ στο ζήτημα της Ουκρανίας, επέβαλε δευτερογενείς κυρώσεις κατά της Ινδίας επειδή αγοράζει ρωσσικό πετρέλαιο.
Φυσικά η Ινδία απάντησε ότι δεν θα ανεχτεί να καθορίζουν οι ΗΠΑ την εμπορική της πολιτική.
Με την κοντόφθαλμη πολιτική τους οι ΗΠΑ στέλνουν στην αγκαλιά του διδύμου Κίνας-Ρωσσίας και την Ινδία. Και όλα αυτά γιατί; Διότι καθορίζουν την εξωτερική τους πολιτική μονοδιάστατα, με βάση τον Ουκρανικό παράγοντα.
Υπάρχουν ένα σωρό πατριώτες, εντός ή εκτός
εισαγωγικών, οίτινες ισχυρίζονται ότι θέλουν να υπερασπιστούν το εθνικό
συμφέρον εντός της δυτικής αρχιτεκτονικής (ΕΕ/ΝΑΤΟ). Λένε, "να κάνουμε
ανοίγματα στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά παραμένοντας εντός του δυτικού
στρατοπέδου".
Πρόκειται για συνδυασμό εκλογικεύσεως των υποσυνειδήτων ψευδών που εκστομίζουν, έλλειψη πολιτικής καταρτίσεως, αδυναμία παραδοχής της ωμής πραγματικότητος, αφελληνισμού, εξευρωπαϊσμού, και εθελοτυφλίας.
