O αναδυόμενος άξων Ινδίας-Κίνας αν μετατραπεί σε στρατιωτική συμμαχία θα ανατρέψει την παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα

 

Αρχίζει να σχηματοποιείται ο άξων Κίνας-Ινδίας. Bοηθά πολύ η δασμολογική πολιτική του Τράμπ. Αν στερεοποιηθεί η συμμαχία, όλη η δυτική αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ασία καταρρέει.

Οι δυτικοί θεωρούν ότι η Ινδία θα σταθεί στο πλευρό τους μαζί με άλλες φιλοδυτικές χώρες της Ασίας, σε μία λογική περικυκλώσεως της Κίνας.

Αν όμως η Κίνα και η Ινδία διαμερισματοποιήσουν τις εδαφικές τους διαφορές, και συμπήξουν μία συμμαχία κατά της δυτικής ηγεμονίας, τότε θα αλλάξει ο παγκόσμιος γεωπολιτικός χάρτης.

Η Ρωσσική ηγεσία μιλά συνεχώς υπέρ της πολυπολικότητος αλλά στις δύσκολες στιγμές ενισχύει το μονοπολικό στρατόπεδο

 

Η Ρωσσική διπλωματία στέλνει συνεχώς λάθος μηνύματα στην Δύση.

Ακόμη και αν ο Πούτιν απεφάσισε να συναντηθεί με τον Τράμπ για το θεαθήναι, επιτρέπει την σχηματοποίηση της εντυπώσεως ότι σε κάθε τραπέζι διαπραγματεύσεων για το Ουκρανικό ζήτημα, θα κάθεται ένας δήθεν ουδέτερος Αμερικανός πρόεδρος, και απέναντί του οι εκπρόσωποι της Ρωσσίας και της Ουκρανίας.

Ενώ η μορφή των διαπραγματεύσεων θα έπρεπε να είναι η εξής: Ένας δήθεν ουδέτερος Κινέζος πρόεδρος, και απέναντί του οι εκπρόσωποι της Ουκρανίας και της Ρωσσίας.

Ο εμπορικός και ναυτικός αποκλεισμός του εχθρού ως βασικό στοιχείο μίας νικηφόρου στρατηγικής

 

Σε συνέχεια του προηγουμένου άρθρου οι Έλληνες στρατηγικοί σχεδιαστές μεταξύ άλλων παραμέτρων θα έπρεπε να αναλύουν εάν είναι δυνατόν να επιβληθεί ένας ναυτικός αποκλεισμός κατά της Τουρκίας σε περίπτωση πολέμου διαρκείας με την Ελλάδα.

Και το αντίστροφο, αν μπορεί να επιβάλλει η Τουρκία ναυτικό αποκλεισμό στην Ελλάδα, και τί αντίμετρα πρέπει να λάβει η Ελλάδα για να σπάσει έναν ναυτικό και εμπορικό αποκλεισμό.

Επίσης σε τί βαθμό μπορεί να επιβληθεί ένας εμπορικός αποκλεισμός που αποτελεί μία κατωτέρα βαθμίδα του πλήρους ναυτικού αποκλεισμού, όπως σήμερα υφίσταται η Ρωσσία από τον δυτικό συνασπισμό.

Η αξία των στρατηγικών αφηγημάτων στον στρατιωτικό πόλεμο

 

Για να εξασκούνται οι Έλληνες στρατηγιστές, πρέπει να τοποθετούν τον εαυτό τους νοερώς στο παρελθόν, στο παρόν ή στο μέλλον, σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου, και ταυτιζόμενοι πότε με τον έναν και πότε με τον άλλο αντίπαλο, να καταρτίζουν υποθετικά σενάρια στα οποία θα πρέπει να βρούν λύσεις.

Αν κάναμε μία τέτοια άσκηση στην περίπτωση της ρωσσο-ουκρανικής συγκρούσεως, και υποθέταμε ότι ταυτιζόμασταν με την Ουκρανία, τί είδους στρατηγικό αφήγημα θα χρησιμοποιούσαμε κατά της Ρωσσίας για να επιτύχουμε θριαμβευτική νίκη;

Και τανάπαλιν. Αν υποθέταμε ότι ταυτιζόμασταν με την Ρωσσία, τί είδους στρατηγικό αφήγημα θα χρησιμοποιούσαμε για να προσελκύσουμε συμμάχους, να κινητοποιήσουμε τον λαό μας, και να συντρίψουμε τον δυτικό συνασπισμό;

H πολιτική ένδεια του εθνικιστικού χώρου στην Ελλάδα δεν υπολείπεται του μέσου όρου των μη-εθνικιστικών σχηματισμών

 

Το πόσο πτωχός από πολιτικο-πνευματικής απόψεως είναι ο λεγόμενος εθνικιστικός χώρος στην Ελλάδα, αποδεικνύεται από το χαμηλό επίπεδο αντιλήψεως για το πρόβλημα που υποτίθεται ότι θέλει να επιλύσει: την σωτηρία του Έθνους.

Αν κάποιος μελετούσε το τί γινόταν στην Βρετανία στην περίοδο πριν από το Brexit (2016), θα διεπίστωνε ότι ένα σωρό οργανώσεις, δεξαμενές σκέψεως, εξειδικευμένοι φορείς, υπέβαλαν αναλυτικές εκθέσεις και προτάσεις για κάθε τομέα πολιτικής.

Πχ, τί σκοπεύουμε να κάνουμε στην εξωτερική μας πολιτική όντας εκτός ΕΕ, τί πρόκειται να αλλάξουμε στην φορολογία, τί προτείνουμε για την εξάλειψη της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, τί προτείνουμε για το εμπόριο με τις χώρες εντός και εκτός Ευρώπης.

Από τις "πατριωτικές" κορώνες των ραγιάδων στον εφηρμοσμένο Αναθεωρητισμό

 

Όσοι "πατριώτες" γεωπολιτικοί αναλυτές βρυχώνται κατά της νεο-οθωμανικής Τουρκίας και εκστομίζουν διάφορες προτάσεις για την ανάσχεσή της, καλόν θα ήτο να ενημερώσουν το κοινό τους αν δέχονται την κατάργηση της Συνθήκης της Λωζάνης με Ελληνική πρωτοβουλία.

Είναι η ρυθμιστική συνθήκη που καθορίζει τις Ελληνο-τουρκικές σχέσεις, και όχι μόνον. Τολμούν να ζητήσουν την συμβατική απεμπλοκή της Ελλάδος; Τολμούν να εκφράσουν αναθεωρητικές θέσεις; Προφανώς όχι.

Δεν διαθέτουν το απαραίτητο σθένος για να απαιτήσουν την συνολική αναθεώρηση των Ελληνο-τουρκικών σχέσεων και συνόρων. Περιορίζονται σε πατριωτικές κορώνες χωρίς ποτέ να φθάνουν στην ρίζα του προβλήματος.

Συμφέρει την Ελλάδα η συνέχιση του πολέμου στο Ουκρανικό μέτωπο; Ξεκάθαρα, ναι

 

Αν όντως ο Τράμπ θέλει να λήξει τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι εύκολο: διακόπτων κάθε Αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία. Σε ελάχιστο διάστημα το μέτωπο θα καταρρεύσει.

Όμως συμφέρει την Ελλάδα η λήξη του πολέμου; Έτσι όπως έχει εξελιχθεί η γεωπολιτική κατάσταση, όχι, δεν την συμφέρει.

Είναι πιθανώτερο να συμμαχήσει η Γαλλία με την Τουρκία εις βάρος της Ελλάδος, παρά το αντίστροφο

 

Κατά καιρούς διάφοροι ευρωλάγνοι γεωπολιτικοί αναλυτές για να αποδείξουν την (εγγενή) ανικανότητά τους, επαναφέρουν το ζήτημα της συμμαχίας Ελλάδος-Γαλλίας. Θεωρούν (βλακωδώς) ότι ένα καθεστώς αποτελούμενο από καρπαζοεισπράκτορες μπορεί να δελεάσει την Γαλλία να πολεμήσει στο πλευρό της Ελλάδος κατά της Τουρκίας.

Είναι τόσο τυφλωμένοι από τον ευρωπαϊσμό τους που δεν βλέπουν ότι αντί η Γαλλία να στηρίξει τον Άσσαντ, τον πολέμησε και εστοιχήθη με τους φιλότουρκους τζιχαντιστές. Αυτό όμως αφορά την πρόσφατη ιστορία.

Δομικά λάθη της Ιρανικής διπλωματικής στρατηγικής

 

Η Ιρανική διπλωματία υποφέρει από αντίστοιχα δομικά ελαττώματα με αυτά της ρωσσικής διπλωματίας.

Κατάφερε η Ιρανική διπλωματία τα Αραβικά σουνιτικά κράτη να συντάσσωνται με το σιωνιστικό Ισραήλ εναντίον του Ιράν. Τα Αραβικά κράτη εκλαμβάνουν το Ιράν ως μεγαλύτερο εχθρό από το Ισραήλ. 

Παρ' ότι γνωρίζουν τις επεκτατικές βλέψεις του σιωνιστικού Ισραήλ στην Μέση Ανατολή, εν τούτοις θεωρούν πιό επικίνδυνες τις επεκτακτικές βλέψεις του Ιράν. 

Φυσικά υπάρχει σημαντική ταυτοτική διαφορά. Σιίτες και Ιρανοί, από την μία πλευρά. Σουνίτες και Άραβες από την άλλη. Όμως αυτό δεν αποτελεί σοβαρή δικαιολογία για την πλαδαρή Ιρανική διπλωματία.

Η λανθασμένη Ρωσσική στρατηγική επιτρέπει την Νατοϊκή επέκταση στον Καύκασο και την επακόλουθη στρατηγική περικύκλωση της Ρωσσίας - Μαθήματα για την Ελλάδα

Παρά τα τακτικά οφέλη στο στρατιωτικό πεδίο της Ουκρανίας, η Ρωσσική στρατηγική ενέχει δομικά ελαττώματα.

Η Ρωσσία καταφέρνει να αντιπαρατίθεται αξιοπρεπώς εναντίον όλου του ΝΑΤΟ με αιχμή του δόρατος την Ουκρανία, εν τούτοις στο διπλωματικό πεδίο χάνει τον έλεγχο αρκετών περιφερειακών χωρών. Μολδαβία, Αρμενία, Αζερμπαϊτζάν, Φιλανδία, Σουηδία, προσαρτήθηκαν ή ετοιμάζονται να προσαρτηθούν στο ΝΑΤΟ.

Είναι δομικό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει και η Ελλάδα μόλις απελευθερωθεί από την δυτική τυραννία.

Η Χαμάς επιδεικνύει μεγαλύτερη ανθεκτικότητα στο πεδίο της μάχης σε σύγκριση με την Χεζμπολλάχ

 

Στον συναγωνισμό μεταξύ μη-κρατικών δρώντων Χεζμπολλάχ-Χαμάς, η Χαμάς συνεχίζει να πολεμά (όσο και αν φαίνεται απίστευτο), παρά τα συντριπτικά πλήγματα που έχει υποστεί, ενώ η Χεζμπολλάχ έχει αυτοπεριοριστεί σε λεκτικές καταδίκες του Ισραήλ.

Από την αρτιγενή στην αναδυομένη Ηγεμονία, μέχρι να επιτύχουμε την Pax Hellenica

Τα μεγάλα και ισχυρά έθνη δεν φυτρώνουν σε κάποιον κήπο. Ατσαλώνονται μέσα στην φωτιά του πολέμου και των εθνοκοινωνικών αγώνων.

Όταν γύρω σου επικρατεί το χάος, πρέπει να επιβάλλεις την τάξη, με κάθε μέσον.

Όταν οι προδοτικές ψευτοελίτ σε καταδικάζουν στην ανέχεια ταυτιζόμενες με τον οχετό της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, κηρύσσεις οικονομικό πόλεμο μέχρις εσχάτων.

Η υπαγορευμένη ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν αποσκοπεί στην μετατροπή τους σε proxies των ΗΠΑ για να συνεχιστεί ο πόλεμος κατά της Ρωσσίας και του Ιράν

 

Τώρα οι ΗΠΑ θέλουν το ΝΑΤΟ να επεκταθεί και στο Αζερμπαϊτζάν. Ήδη ο δυτικός συνασπισμός έχει στοχοποιήσει την Αρμενία για προσάρτηση. Αν ο πολυπολικός κόσμος δεν αντιδράσει στρατιωτικώς προκειμένου να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ στον Καύκασο, η Ευρασία θα εγκλωβιστεί σε έναν τυφώνα πολεμικών συγκρούσεων.

Η παρηκμασμένη Δύση έχει μία μόνον ικανότητα, να οικοδομεί συμμαχίες. Αυτό λείπει από τον πολυπολικό κόσμο. Υπερτερεί σε δημογραφική, πολιτισμική, και οικονομική ισχύ, αλλά μειονεκτεί σε συμμαχική ισχύ.

Το φαινόμενο της αγκυρώσεως επανέρχεται δριμύτερο στις αμερικανο-ρωσσικές διαπραγματεύσεις για το Ουκρανικό ζήτημα

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διπλωματική ανοησία από το να συζητά η Ρωσσική ηγεσία με τον Τράμπ για το ποιά εδάφη θα κρατήσει και ποιά θα επιστρέψει στην Ουκρανία. Η συζήτηση πρέπει να ξεκινά από την πλήρη αποχώρηση των ΗΠΑ από την Ευρώπη και την διάλυση του ΝΑΤΟ.

Το φαινόμενο της αγκυρώσεως (anchoring effect), είναι μία γνωστική προκατάληψη. Τα άτομα βασίζονται υπερβολικώς στην πρώτη πληροφορία που συναντούν (η «άγκυρα»), ήτις επηρεάζει σημαντικώς τις διεθνείς σχέσεις, ιδιαιτέρως στις διπλωματικές διαπραγματεύσεις.

H πρώτη πληροφορία μετατρέπεται σε ισχυρή εντύπωση, και αγκιστρώνεται στην μνήμη του υποδοχέως διαμορφώνοντας συμπεριφορές, αντιλήψεις, συναισθήματα.