Τα πολλαπλά μέτωπα που αντιμετωπίζουμε αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Δεν
υπάρχει διαφορά ή προτεραιότητα στις διεκδικήσεις. Είτε μιλάμε για το εσωτερικό
μέτωπο, είτε μιλάμε για τον Εύξεινο Πόντο, είτε μιλάμε για την Σικελία, είτε
μιλάμε για την Βόρειο Θράκη.
Είναι λάθος η γραμμική αντίληψη δράσεως, πχ 1ο βήμα, μετά 2ο βήμα, μετά 3ο
βήμα. Σε παλαιότερη ανάλυσή μας είχαμε αναφερθεί στην ιδέα του πολυκρατικού
έθνους σε αντίθεση με το πολυεθνικό κράτος.
Πολυκρατικό έθνος σημαίνει ότι ο Ελληνισμός θα μπορούσε να δημιουργήσει αρκετά δικά του κράτη, εκτός των σημερινών συνόρων, πχ στον Εύξεινο Πόντο, ή στην Βόρειο Αφρική, ως ένα είδος backup-ρεζέρβας. Ώστε ακόμη και αν καταρρεύσει το κράτος των Αθηνών, ο Ελληνισμός να μπορεί να επιβιώσει σε άλλα κέντρα.