Στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν μονόδρομοι, ούτε μόνιμοι σύμμαχοι, και
κυρίως δεν επιτρέπεται να υπάρχουν οριζόντιες ιδεολογικές συμμαχίες.
Υπήρχαν, υπάρχουν, και θα υπάρχουν μεικτές καταστάσεις, οι οποίες απαιτούν καθημερινούς τακτικούς ελιγμούς.
Ο Τράμπ ετοιμάζεται να υπογράψει διάταγμα
που θα επισφραγίζει την αμερικανική στήριξη στην γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Στηρίζοντας πλήρως την ακροδεξιά κυβέρνηση Νετανιάχου, θα απαιτεί την
απέλαση φοιτητών από τις ΗΠΑ, οι οποίοι συμμετείχαν σε διαδηλώσεις υπέρ της
Παλαιστίνης.
Το πρόσχημα φυσικά θα είναι ότι οι φοιτητές "στηρίζουν την Χαμάς", άρα στηρίζουν την "τρομοκρατία και τον αντισημιτισμό", άρα απέλαση.
H οποιαδήποτε ανάμειξη ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ σε ενδεχόμενες ρωσσο-ουκρανικές
διαπραγματεύσεις για την επίτευξη ειρήνης, αλλάζει το συσχετισμό δυνάμεων υπέρ της
συνεχίσεως του πολέμου.
Αν η Ουκρανία θέλει να καθορίσει το μέλλον της χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις, πρέπει
να διαπραγματευτεί μόνη της, χωρίς δυτικές εγγυήσεις. Διότι αλλιώς
διεθνοποιείται το πρόβλημα.
Θα μπορούσε κάλλιστα η Ρωσσία να θέσει άλλο πλαίσιο διαπραγματεύσεων, συμπεριλαμβάνοντας
την Κίνα, ώστε να υπάρχει διπλωματική ισορροπία δυνάμεων.
Αν επιμείνει η δυτική συμμαχία να συμμετάσχει στις διαπραγματεύσεις, τότε αυτές να γίνουν πρώτα μεταξύ ΗΠΑ-Ρωσσίας, χωρίς να ερωτηθεί η Ουκρανία για το αν της αρέσουν τα διαπραγματευτικά αποτελέσματα.
Άλλη μία ιδεολογική μάχη που πρέπει να
δώσει ο Ελληνισμός στην Μέση Ανατολή είναι η υποστήριξη της ισραηλινής
Αριστεράς.
H ισραηλινή Αριστερά και οι φιλελεύθεροι δημοκρατικοί σύμμαχοί της
προσπαθούν να ανατρέψουν την ακροδεξιά συμμαχία της κυβερνήσεως Νετανιάχου.
Από ιδεολογικής απόψεως αυτή η κυβέρνηση, έχει μεσσιανικές αντιλήψεις, και απαιτεί δομικές αλλαγές στην ισραηλινή κοινωνία που αποσκοπούν στην εγκαθίδρυση θεοκρατικού καθεστώτος, απορρίπτοντας τις φιλελεύθερες, δημοκρατικές, και ανθρωπιστικές αξίες.
Έχουμε πεί κατ' επανάληψιν ότι η Ελλάδα
πρέπει να αντιμετωπίσει συγχρόνως τον αμερικανικό, τον ευρωπαϊκό, και τον
νεο-οθωμανικό επεκτατισμό, αν θέλει να επιβιώσει, και αν θέλει να καταστεί μεγάλη
δύναμη.
Αρκετές φορές αυτές οι προτάσεις αντιμετωπίζονται με αδιαφορία έως χλεύη. Όσοι
τις απαξιώνουν, εδράζουν την στάση τους σε λανθασμένες παραδοχές, όπως ότι όλες
τις αποφάσεις τις λαμβάνει η κυβέρνηση, ή ότι η Δύση είναι πανίσχυρη.
Όμως η ελληνόφωνη ξενόδουλη κυβέρνηση έχει παραιτηθεί από την προάσπιση οιουδήποτε εθνικού συμφέροντος. Με την συμπεριφορά της δημιουργεί πολιτικό κενό, το οποίο άνετα μπορεί να καλυφθεί από ένα πλέγμα πατριωτικών οργανώσεων και δεξαμενών σκέψεως.
Οι ελληνόφωνοι Τραμπιστές έχοντας τυφλωθεί
παντελώς από την ανύπαρκτη "λάμψη" του ειδώλου τους, είναι ανίκανοι
να δούν ποιό είναι το μακροπρόθεσμο γεωπολιτικό συμφέρον της Ελλάδος.
Για πολλά χρόνια η Ελλάδα στην περιοχή της είχε φιλικά ή έστω ουδέτερα
καθεστώτα τα οποία ετάσσοντο υπέρ της ή τουλάχιστον δεν ήταν εναντίον της, όπως
η Παλαιστινιακή Αντίσταση, το καθεστώς Καντάφι στην Λιβύη, το καθεστώς Άσσαντ
στην Συρία, και το σιιτικό Ιράν.
Αυτοί οι αντιδυτικοί πυλώνες αποτελούσαν στήριγμα της Ελλάδος, και σε αρκετές περιπτώσεις, ανάχωμα στον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό.
Οι πολιτειακοί αξιωματούχοι της Καλιφόρνια
ενέκριναν μια εκστρατεία με την ονομασία Calexit η οποία θα τεθεί σε ψηφοφορία
το 2028.
Το διακύβευμα είναι η ανεξαρτησία της Καλιφόρνια από τις ΗΠΑ, δια της
δημιουργίας ανεξαρτήτου κράτους.
Η Καλιφόρνια έχει την 5η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Ως μία κατ’ εξοχήν λίμπεραλ και κοσμοπολίτικη κοινωνία, δεν θέλει να εφαρμόσει τις σωβινιστικές πολιτικές του Τραμπ.
Η Κάγια Κάλλας επίτροπος εξωτερικών
υποθέσεων της ΕΕ δήλωσε ευθαρσώς ότι επιθυμεί την διάλυση της ρωσσικής
ομοσπονδίας σε μικρότερα κράτη, διότι μέσα της υπάγονται πολλά διαφορετικά
έθνη.
Το κωμικοτραγικό με την συγκεκριμένη δήλωση έχει δύο διαστάσεις.
Πρώτον, την ρωσσική διάσταση. Τέτοιες δηλώσεις έπρεπε να γίνωνται καθημερινώς από Ρώσσους αξιωματούχους με στόχο την ΕΕ, ήτοι διάλυση της ΕΕ ώστε τα έθνη-μέλη να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους από την ευρωπαϊκή ομοσπονδία.
Η μεξικανική και η κολομβιανή κυβέρνηση
αψήφησαν τους φραστικούς λεονταρισμούς του Τράμπ, και δεν επέτρεψαν να
προσγειωθούν στις χώρες τους τα αμερικανικά αεροσκάφη που μετέφεραν απελαθέντες
λαθρομετανάστες.
Μετά από την πολιτική σφαλιάρα που εισέπραξε, ο Τράμπ απειλεί με κυρώσεις
την Κολομβία.
Αλλά είναι φανερό ότι υπάρχουν ηγέτες που είναι διαθετειμένοι να
εναντιωθούν στην πολιτική του ατζέντα.
Άλλωστε υπάρχουν βαθύτερα στρατηγικά αίτια για την λατινοαμερικάνικη
λαθρομετανάστευση προς τις ΗΠΑ.
Αρκετές χώρες θέλουν να ξεφορτωθούν τους δικούς τους εγκληματίες.
Ο "ειρηνοποιός" Τράμπ
βρήκε ήδη την "λύση" για το παλαιστινιακό πρόβλημα. Μαζικός εκτοπισμός
των Παλαιστινίων στην Ιορδανία και στην Αίγυπτο, ώστε να "καθαρίσει"
η Γάζα.
Φυσικά δεν το αποκαλεί εκτοπισμό. Το αποκαλεί "επανεγκατάσταση", "για να ζήσουν καλύτερα οι Παλαιστίνιοι", δήλωσε ο Τράμπ. Και συμπλήρωσε ότι η επανεγκατάσταση μπορεί να είναι προσωρινή ή μακροχρόνια.
Η ηρωοποίηση του Τσώρτσιλ εις βάρος του Τσάμπερλαιν, και οι φραστικοί λεονταρισμοί
του εις βάρος της χιτλερικής Γερμανίας, έχουν παράγει στρατιές ανικάνων αναλυτών
και αξιωματούχων, που θεωρούν δεδομένο ότι η μοναδική σωστή επιλογή στον β’
παγκόσμιο πόλεμο για την Δύση ήταν να συμμαχήσει με τον Στάλιν εις βάρος του Χίτλερ.
Ενώ υπήρχαν ένα σωρό εναλλακτικές επιλογές που στο μυαλό κάθε σοβαρού
αναλυτού ήταν εξίσου πιθανές:
Συμμαχία Στάλιν-Χίτλερ εις βάρος της Δύσεως.
Συμμαχία Δύσεως-Χίτλερ εις βάρος του Στάλιν.
Ουδετερότης της Δύσεως, και πόλεμος μεταξύ Χίτλερ και Στάλιν.
Το ΝΑΤΟ πρέπει να ηττηθεί στο ουκρανικό μέτωπο, όπως και στο μεσανατολικό
μέτωπο, για να αναχαιτιστεί η επεκτατική του δράση.
Αν δεν ηττηθεί, το επόμενα πολεμικά μέτωπα θα ανοίξουν στο Ιράν και στην
Ταϊβάν. Θα εμπλακεί όλο το ΝΑΤΟ κατά της Κίνας για να σωθεί η Ταϊβάν.
Και τότε θα εμφανιστεί ένας άλλος Μητσοτάκης για να μας πεί ότι πρέπει να είμαστε με την "σωστή" πλευρά της Ιστορίας, εννοώντας ότι θα πρέπει να εμπλακούμε σε πόλεμο στο πλευρό της Ταϊβάν κατά της Κίνας, και στο πλευρό των σιωνιστών κατά του Ιράν.
Οι ελληνόφωνες συντηρητικές cheerleaders
που δεν ξέρουν πώς λειτουργεί η αμερικανική πολιτική σκηνή, ενθουσιάστηκαν από
τα απανωτά διατάγματα που υπέγραψε ο Τράμπ την πρώτη μέρα ως πρόεδρος των ΗΠΑ.
Αυτό που δεν ξέρουν είναι ότι πολλά απ' αυτά τα διατάγματα θα προσβληθούν
στα δικαστήρια των ΗΠΑ, όπου εκεί υπερέχουν οι δημοκρατικοί δικαστές, οι
δημοκρατικοί εισαγγελείς, τα δημοκρατικά λόμπις, και οι δημοκρατικές οργανώσεις
βάσεως (grassroots). Και
μάλλον θα ακυρωθούν, όπως έγινε στο παρελθόν.
Ο Τράμπ ήθελε ένα τηλεοπτικό σόου με υψηλή ακροαματικότητα, και το επέτυχε.
Αυτό δεν σημαίνει ότι θα εφαρμοστούν τα διατάγματα που υπέγραψε.
Και στην πρώτη θητεία του ο Τράμπ είχε υπογράψει διάταγμα για να σταματήσει η ισλαμική μετανάστευση προς τις ΗΠΑ (Executive Order 13769--Muslim ban), αλλά το διάταγμά του ακυρώθηκε στα δικαστήρια.
Πρώτον, διάδοση σε πλάτος και βάθος, ενδεχομένως σε περιβάλλον παρανομίας.
Δεύτερον, απόκτηση ανοσίας έναντι ιδεολογικών επιθέσεων δια της εξελικτικής
διαδικασίας.
Τρίτον, δημιουργία επαναστατικών υποδομών και εμβρυακών παραλλήλων θεσμών.
Τέταρτον, σύγκρουση με εχθρικές μάζες με ταυτόχρονη ανάδυση ηρώων και εθνομαρτύρων.
Πέμπτον, απόκτηση οπαδών και δημιουργία μηχανισμών αναπαραγωγής της ιδέας σε διαχρονική βάση.
