Αριστεροί και φιλελεύθεροι
αγωνίστηκαν επί δεκαετίες για τα ανθρώπινα δκαιώματα. Αλλά μόνον εις βάρος των
εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, και κατά των «φασιστών» και των «ρατσιστών». Κάτι
ανάλογο έπραξαν οι φιλόζωοι για την προστασία των ζώων. Αγωνίστηκαν για την
ευημερία και τα δικαιώματα των ζώων.
Σήμερα, απέναντι στα πράσινα περιβαλλοντικά αφηγήματα οι άνθρωποι, τα
ζώα, και τα δέντρα υποβαθμίζονται σε εχθρούς της Φύσεως και του Πλανήτου. Αλλά οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σφυρίζουν αδιάφορα. Το ίδιο και οι φιλοζωικές οργανώσεις. Γιατί; Γιατί δεν θεωρούν εχθρούς της ανθρωπότητος τους πράσινους "φασίστες"; Γιατί δεν καλούν σε παγκόσμιο πολιτικό συναγερμό για την διάσωση της ανθρωπότητος από την πράσινη ολοκληρωτική ιδεοληψία;
Μία ερμηνεία του φαινομένου είναι ότι πολλοί από
τους διανοουμένους που υποστηρίζουν αυτό το «πράσινο» καταστροφικό και
παρανοϊκό αφήγημα προέρχονται από τις τάξεις των αριστερών και των
φιλελευθέρων. Όταν η γενοκτονική επιθυμία προέρχεται από τα σπλάχνα της δικής τους ιδεολογίας, τότε δεν θεωρείται γενοκτονία. Θεωρείται διάσωση του πλανήτου.